آشنایی با برج میلاد | بلندترین برج ایران
برج میلاد سازه ای بلندآوازه است و یکی از نمادهای تهران در کنار برج آزادی و پل طبیعت به شمار می رود. سازه ای با ارتفاع ۴۳۵ متر که حاصل تلاشی ۱۱ ساله است و همچون نگینی در پایتخت می درخشد. این سازه بلندترین برج ایران است و به عنوان ششمین سازه بلند مخابراتی دنیا نیز شناخته می شود.شاید در ابتدا فکر کنید که یک سازه به این بلندی تنها از نظر معماری اهمیت دارد و مردم نمی توانند خیلی در آن خوش بگذرانند؛ اما واقعیت این است که برج میلاد به جز آنکه یکی از افتخارات مهندسی ایران محسوب می شود بخش های متنوعی را نیز در خود دارد و در ساختار آن تلاش شده تا مردم نیز از لحظات بودن در آن لذت ببرند. این برج نمایی ۳۶۰ درجه و بی نظیر از تهران را پیش روی تان قرار می دهد، رستوران ها و کافه های متنوعی دارد و میزبان جشن ها و جُنگ های بسیاری نیز هست. رستوران گردان این سازه یکی از بزرگ ترین های دنیاست و مرکز خریدش گزینه های جذابی را در خود دارد. همه اینها باعث شده اند تا برج میلاد به یک مجموعه تفریحی نیز تبدیل شود و طرفداران زیادی داشته باشد.
مجموعه برج میلاد در زمینی به مساحت ۴/۷۴ هکتار بر روی تپه های نصر قرار دارد؛ تپهای با مساحت تقریبی ۶۲ هکتار واقع در جنوب محله شهرک غرب و شمال کوی نصر (گیشا) که در میان شبکه بزرگراهی شمال غرب تهران احاطه شده است. این برج از شمال به بزرگراه همت، از جنوب به بزرگراه حکیم، از شرق به بزرگراه چمران و از غرب به بزرگراه شیخ فضل الله محدود می شود. ارتفاع برج از سطح دریا ۱۴۴۴ متر است و جالب آنکه بزرگراه حکیم ۶۰ متر پایین تر از سطح برج واقع شده است.
همان گونه که در ابتدا نیز گفتیم، هدف از این مطلب ارایه اطلاعاتی در زمینه معماری این سازه مهم است و برای همین نگاهی ریزبینانه به معماری و ساختار آن خواهیم داشت.
برج میلاد چگونه ساخته شد؟
با مطرح شدن نیاز به ایجاد یک فضای نو و تفریحی، ساخت یک نماد ملی با توجه به توان مهندسان ایرانی و رفع مشکلات مخابراتی و تلویزیونی، مسوولان به فکر ساخت یک مجموعه افتادند؛ اما ساخت این نماد به این راحتی ها نبود و مراحل زیادی پیش رو داشت:
ارایه پیشنهاد و انتخاب محل ساخت
در سال ۱۳۷۰ خورشیدی بود که پیشنهاد ساخت یک برج برای تهران مطرح شد. ۱۷ محل را برای ساخت این برج پیشنهاد دادند که در نهایت محل فعلی را برای آن برگزیدند. در سال ۱۳۷۳ مطالعات بر روی محل ساخت برج آغاز شد. در ادامه یک گروه شامل تیم شهرسازی، تیم مطالعات تلویزیون، مخابرات، راه و ساختمان، اقتصادی، معماری، هواشناسی، تیم مطالعات ترافیک و تیم ژئوتکنیک بررسی های لازم را انجام دادند تا اینکه ۴ نقطه شامل تپه های عباس آباد، لویزان، یوسف آباد و کوی نصر از ۱۷ نقطه پیشنهادی، مناسب شناخته شدند. در نهایت کوی نصر برگزیده شد و برای انتخاب این محل چنین دلایلی را مطرح کرده اند:
پس از انتخاب محل دقیق، دستور نقشه برداری و مطالعات مکانیکی خاک صادر شد و در سال ۱۳۷۳ مطالعات ژئوتکنیک و زمین شناسی صورت گرفت. به دلیل ضعف های تهران در آن زمان، از جمله کمبود فضاهای گردهمایی، احداث هتل پنج ستاره و مرکز همایش های بین الملل نیز در پروژه لحاظ شد.
این تنها مطالعات فاز اول بود و پس از اتمام آن، مطالعات مرحله دوم با موضوع برج مخابراتی – تلویزیونی آغاز شد و به موازات آن عملیات اجرایی قسمت هایی از پروژه انجام گرفت. با شروع مطالعات مرحله دوم و اجرایی شدن عملیات ساخت برج مخابراتی- تلویزیونی میلاد، فکر دیگری به ذهن سازندگان رسید و آن ایجاد یک مرکز با کاربری های متنوع بود که علاوه بر رفع کاستی ها بر جاذبه اقتصادی آن می افزود. موضوع ایجاد مرکز تجارت بین الملل در همین حین مطرح شد و ایده تاسیس چنین مرکزی شکل گرفت که هدفش ارتقای حوزه تجارت صنعتی و تجارت الکترونیک، کمک به توسعه صادرات غیرنفتی و هم افزایی کارآیی هر یک از اجزای پروژه بود. بر این اساس چنین کاربری هایی برای پروژه در نظر گرفته شد:
آغاز ساخت
پس از ۳ سال، مطالعات جغرافیایی، امکان سنجی و زمین شناسی، در دی ماه ۱۳۷۶ کلنگ آغاز ساخت آن را در تپه های نصر بر زمین زدند. پروژه ساخت این برج ابتدا با نام برج یادمان کلید خورد؛ اما در سال ۱۳۸۰ به مناسبت یکصدمین سالروز تولد امام خمینی (ره)، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، نام این پروژه به برج میلاد تغییر یافت.
افتتاح برج
۴۰ درصد پروژه را در ۸ سال و ۶۰ در صد آن را در ۳۰ ماه تکمیل کردند. پس از حدود ۱۱ سال در ۱۶ مهر ۱۳۸۷ برج در مراسمی با حضور نمایندگان مجلس شورای اسلامی و اعضای شورای اسلامی شهر و شهردار تهران با شعار "آسمان نزدیک است " افتتاح شد و درِ آن را به روی مردم گشودند. در این مراسم بیش از ۲۵۰ خبرنگار ایرانی و خارجی نیز حضور داشتند.
با مطرح شدن نیاز به ایجاد یک فضای نو و تفریحی، ساخت یک نماد ملی با توجه به توان مهندسان ایرانی و رفع مشکلات مخابراتی و تلویزیونی، مسوولان به فکر ساخت یک مجموعه افتادند؛ اما ساخت این نماد به این راحتی ها نبود و مراحل زیادی پیش رو داشت:
ارایه پیشنهاد و انتخاب محل ساخت
در سال ۱۳۷۰ خورشیدی بود که پیشنهاد ساخت یک برج برای تهران مطرح شد. ۱۷ محل را برای ساخت این برج پیشنهاد دادند که در نهایت محل فعلی را برای آن برگزیدند. در سال ۱۳۷۳ مطالعات بر روی محل ساخت برج آغاز شد. در ادامه یک گروه شامل تیم شهرسازی، تیم مطالعات تلویزیون، مخابرات، راه و ساختمان، اقتصادی، معماری، هواشناسی، تیم مطالعات ترافیک و تیم ژئوتکنیک بررسی های لازم را انجام دادند تا اینکه ۴ نقطه شامل تپه های عباس آباد، لویزان، یوسف آباد و کوی نصر از ۱۷ نقطه پیشنهادی، مناسب شناخته شدند. در نهایت کوی نصر برگزیده شد و برای انتخاب این محل چنین دلایلی را مطرح کرده اند:
- دسترسی همگانی با سطح سرویسدهی مطلوب
- قرارگیری در یکی از مرتفعترین نقاط شهر
- اشراف بر زیباترین مناظر و نقاط شهر
- فضای لازم جهت عملکردهای پیشنهادی و توسعه آتی
- مجهز بودن به تاسیسات زیر بنایی
- فاصله مناسب با پایانههای مهم مانند فرودگاه و ایستگاه راهآهن
- ایجاد پوشش تلویزیونی
- قابلیت ارتباط و دید مستقیم با ایستگاههای مخابراتی
- استقرار در میان کاربریهای هماهنگ و غیر مزاحم
- استقرار در امتداد محورهای عمده شهر
- پتانسیل برقراری ارتباط بصری با دیگر نشانهها و فضاهای شهری
- قابلیت برخورداری از فضاهای سبز یا دیگر عناصر طراحی محیطی
پس از انتخاب محل دقیق، دستور نقشه برداری و مطالعات مکانیکی خاک صادر شد و در سال ۱۳۷۳ مطالعات ژئوتکنیک و زمین شناسی صورت گرفت. به دلیل ضعف های تهران در آن زمان، از جمله کمبود فضاهای گردهمایی، احداث هتل پنج ستاره و مرکز همایش های بین الملل نیز در پروژه لحاظ شد.
این تنها مطالعات فاز اول بود و پس از اتمام آن، مطالعات مرحله دوم با موضوع برج مخابراتی – تلویزیونی آغاز شد و به موازات آن عملیات اجرایی قسمت هایی از پروژه انجام گرفت. با شروع مطالعات مرحله دوم و اجرایی شدن عملیات ساخت برج مخابراتی- تلویزیونی میلاد، فکر دیگری به ذهن سازندگان رسید و آن ایجاد یک مرکز با کاربری های متنوع بود که علاوه بر رفع کاستی ها بر جاذبه اقتصادی آن می افزود. موضوع ایجاد مرکز تجارت بین الملل در همین حین مطرح شد و ایده تاسیس چنین مرکزی شکل گرفت که هدفش ارتقای حوزه تجارت صنعتی و تجارت الکترونیک، کمک به توسعه صادرات غیرنفتی و هم افزایی کارآیی هر یک از اجزای پروژه بود. بر این اساس چنین کاربری هایی برای پروژه در نظر گرفته شد:
برج میلاد تهران به عنوان مرکز ارتباطات مخابراتی - تلویزیونی
مرکز همایش ها و جشنواره های بین المللی و هتل پنج ستاره به عنوان مرکز ارتباطات فرهنگی، اجتماعی و گردشگری
مرکز تجارت بین الملل، به عنوان مرکز مبادلات تجاری
در نهایت کار بر روی این طرح در سال ۷۵ به صورت رسمی آغاز شد و این بخش ها را در برمی گرفت:
برج و ساختمان راس آن، مرکز جشنواره ها و همایش های بین الملل، مجموعه تجارت جهانی، هتل پنج ستاره و پارک آی تی
شهرداری تهران، شركت یادمان سازه را به عنوان مجری پروژه معرفی کرد و
دكتر محمدرضا حافظی -استاد دانشگاه هنرهای زیبای دانشگاه شهید بهشتی- را به
عنوان معمار و طراح پروژه در نظر گرفت. موضوع را به صورت طرح و ساخت به
مناقصه گذاشتند و در نهایت پیمانکار مورد نظر انتخاب شد.آغاز ساخت
پس از ۳ سال، مطالعات جغرافیایی، امکان سنجی و زمین شناسی، در دی ماه ۱۳۷۶ کلنگ آغاز ساخت آن را در تپه های نصر بر زمین زدند. پروژه ساخت این برج ابتدا با نام برج یادمان کلید خورد؛ اما در سال ۱۳۸۰ به مناسبت یکصدمین سالروز تولد امام خمینی (ره)، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، نام این پروژه به برج میلاد تغییر یافت.
افتتاح برج
۴۰ درصد پروژه را در ۸ سال و ۶۰ در صد آن را در ۳۰ ماه تکمیل کردند. پس از حدود ۱۱ سال در ۱۶ مهر ۱۳۸۷ برج در مراسمی با حضور نمایندگان مجلس شورای اسلامی و اعضای شورای اسلامی شهر و شهردار تهران با شعار "آسمان نزدیک است " افتتاح شد و درِ آن را به روی مردم گشودند. در این مراسم بیش از ۲۵۰ خبرنگار ایرانی و خارجی نیز حضور داشتند.
حرف و حدیث ها در مورد ارایه دهنده طرح برج
برخی بر این باورند که برج میلاد کنونی در اصل بخشی از یک پروژه بزرگ ۵ میلیون متر مربعی بوده که ژاکلین رابرتسون -طراح شهری سرشناس امریکایی- در دوره پهلوی دوم، آن را طراحی کرد. این پروژه شهستان پهلوی نام داشت و محدوده وسیعی تا اراضی عباسآباد را شامل می شد. گفته می شود که الیزابت نجیب الحلبی -ملکه آینده اردن در آن زمان- بعدها به عنوان همکار ژاکلین رابرتسون به کار گماشته شد. بر اساس حرف ها و حدیث ها ژاکلین رابرتسون به گونه ای برنامه ریزی کرده بود که یک سوم این پروژه عظیم به فضای باز اختصاص یابد و در دو سوم باقی مانده، بناهایی ساخته شود که عبارت بودند از: ۵۰۰۰۰ واحد مسکونی، ساختمان های دولتی، سفارت و کنسولگری کشورها، دفاتر تجاری بین المللی و مراکز فرهنگی متعدد همچون موزه، کتابخانه و گالری های هنری.
از سوی دیگر منابع دیگری طرح این برج را کاملا به بعد از انقلاب اسلامی مربوط می دانند و حتا غلامحسین کرباسچی، طرح برج میلاد را متعلق به دوران شهردار بودن خودش تلقی می کند و در این باره گفته است:
برخی بر این باورند که برج میلاد کنونی در اصل بخشی از یک پروژه بزرگ ۵ میلیون متر مربعی بوده که ژاکلین رابرتسون -طراح شهری سرشناس امریکایی- در دوره پهلوی دوم، آن را طراحی کرد. این پروژه شهستان پهلوی نام داشت و محدوده وسیعی تا اراضی عباسآباد را شامل می شد. گفته می شود که الیزابت نجیب الحلبی -ملکه آینده اردن در آن زمان- بعدها به عنوان همکار ژاکلین رابرتسون به کار گماشته شد. بر اساس حرف ها و حدیث ها ژاکلین رابرتسون به گونه ای برنامه ریزی کرده بود که یک سوم این پروژه عظیم به فضای باز اختصاص یابد و در دو سوم باقی مانده، بناهایی ساخته شود که عبارت بودند از: ۵۰۰۰۰ واحد مسکونی، ساختمان های دولتی، سفارت و کنسولگری کشورها، دفاتر تجاری بین المللی و مراکز فرهنگی متعدد همچون موزه، کتابخانه و گالری های هنری.
از سوی دیگر منابع دیگری طرح این برج را کاملا به بعد از انقلاب اسلامی مربوط می دانند و حتا غلامحسین کرباسچی، طرح برج میلاد را متعلق به دوران شهردار بودن خودش تلقی می کند و در این باره گفته است:
در بازدیدهای مختلفی که از شهرهای بزرگ دنیا داشتیم، میدیدیم که ساختمانهای مختلفی در این شهرها وجود دارد که هم به نوعی سمبل شهر است و هم جاذبه توریستی است برای شهر.اما پیشنهاد ساخت یک برج و تالار نمادین برای شهر تهران در سال ۱۳۷۰ و همزمان با شهرداری مسعود رجبپور مطرح شد و سپس ساخت آن را به طور جدی دنبال کردند.
کاربری برج میلاد
برج میلاد با هدف ایجاد سازه ای به یاد ماندنی و به عنوان نمادی برای شهر تهران ساخته شده است. این برج نه تنها یک جاذبه گردشگری و تفریحی به شمار می رود بلکه در امور زیر از آن استفاده می شود:
تسهیل و گسترش ارتباطات بیسیم (Wireless) در سطح تهران بزرگ، بهینه سازی و گسترش پوشش رادیو و تلویزیون (VHF/UHF/FM)، ایجاد زیرساخت های تلویزیونی دیجیتال (DVB/MVDS)، هواشناسی و کنترل ترافیک
رستوران گردان، رستوران ویژه، سکوی دید باز و بسته، رواقهای هنری، گنبد آسمان، موزه مشاهیر ایران، موزه شهرداری، فود کورت، واحدهای تجاری، فضاهای نمایشگاهی در ساختمان برج و امکاناتی چون مرکز همایشهای بینالمللی با ۱۵ سالن مختلف، پارک دلفینها، پینت بال، سینمای شش بعدی، سینما، لیزریوم، رستوران سنتی، رستوران محیطی و ... همه و همه از بخش های متنوع این مجموعه به شمار می روند.
با این اوصاف می توان برج میلاد را مجموعه چند عملکردی دانست که در حوزه های مخابراتی، مراکز تجاری، رستوران ها، خدمات پذیرایی، مرکز همایش ها، خدمات گردشگری و تفریحی فعالیت می کند. فاز اول برج شامل برج میلاد تهران و مرکز همایش هاست و برای فاز دوم نیز مرکز خرید، برج هتل و برج اداری را در نظر گرفته اند.
برج میلاد با هدف ایجاد سازه ای به یاد ماندنی و به عنوان نمادی برای شهر تهران ساخته شده است. این برج نه تنها یک جاذبه گردشگری و تفریحی به شمار می رود بلکه در امور زیر از آن استفاده می شود:
تسهیل و گسترش ارتباطات بیسیم (Wireless) در سطح تهران بزرگ، بهینه سازی و گسترش پوشش رادیو و تلویزیون (VHF/UHF/FM)، ایجاد زیرساخت های تلویزیونی دیجیتال (DVB/MVDS)، هواشناسی و کنترل ترافیک
رستوران گردان، رستوران ویژه، سکوی دید باز و بسته، رواقهای هنری، گنبد آسمان، موزه مشاهیر ایران، موزه شهرداری، فود کورت، واحدهای تجاری، فضاهای نمایشگاهی در ساختمان برج و امکاناتی چون مرکز همایشهای بینالمللی با ۱۵ سالن مختلف، پارک دلفینها، پینت بال، سینمای شش بعدی، سینما، لیزریوم، رستوران سنتی، رستوران محیطی و ... همه و همه از بخش های متنوع این مجموعه به شمار می روند.
با این اوصاف می توان برج میلاد را مجموعه چند عملکردی دانست که در حوزه های مخابراتی، مراکز تجاری، رستوران ها، خدمات پذیرایی، مرکز همایش ها، خدمات گردشگری و تفریحی فعالیت می کند. فاز اول برج شامل برج میلاد تهران و مرکز همایش هاست و برای فاز دوم نیز مرکز خرید، برج هتل و برج اداری را در نظر گرفته اند.
معماری برج میلاد
شکل کلی برج از یک هشت ضلعی تشکیل شده است که تعدادی دیوار داخلی و چهار باله ذوزنقه ای شکل به آن متصل هستند. به طور کلی ساختمان برج، این بخش ها را در خود دارد:- ساختمان پای برج (لابی)، شفت، ساختمان راس و دكل آنتن برج
در زیر پی و بدنه برج ابزار دقیق استاتیکی و دینامیکی کار گذاشته اند تا عملکرد نیروها را بررسی کنند و نتایج آنها را برای کسب اطلاعات بیشتر، نگهداری برج و همچنین کارهای تحقیقاتی استفاده کنند. همچنین در بدنه و اطراف برج، شبکه ای به نام میکروژئودزی تعبیه شده است تا هرگونه حرکت احتمالی بدنه برج و محدوده اطراف آن ثبت شود و در صورت لزوم بتوان اطلاعات لازم را با دوربینهای دقیق نقشهبرداری ثبت کرد.
مقاومت در برابر باد و زلزله و صاعقه
این ساختمان با ارتفاع ۴۳۵ متر در برابر جریان های هوا با سرعت ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت و تندبادهای لحظه ای با سرعت ۲۲۰ کیلومتر بر ساعت مقاوم سازی شده است. همچنین این ساختمان در برابر زلزله مقاومت دارد و در صورت وقوع زلزله، سازه پایداری خود را حفظ خواهد کرد.
برج میلاد بلندترین ساختمان تهران و ایران است و در معرض اصابت صاعقه قرار دارد. برای حفاظت از این سازه در مقابل صاعقه، سیمهای مسی در بدنه آن کار گذاشته اند که تا کف پی امتداد می یابند.
دقت در ساخت
برای افزایش دقت کار فنی ساختمان برج، همه قطعات شناسنامه دارند و مشخصات تمام آنها در دسترس است؛ مشخصاتی همچون نوع ماده اولیه قطعه، منبع تهیه، محل تولید، مسوول کنترل و بازرسی و ... . حتا برای کارهایی مثل جوش دادن قطعات هم این شناسنامه در نظر گرفته شده است؛ یعنی کاملا مشخص است که چه کسی در چه زمانی جوشکاری را انجام داده و چه کسانی آن را کنترل و تایید کرده اند.
بخش های مختلف سازه
در اینجا نگاهی خواهیم داشت به بخش های مختلفی که ساختمان برج را تشکیل داده اند:
۱- شفت برج
شفت برج یک سازه بتنی است که کاربری عمومی ندارد و فقط به عنوان محل عبور تاسيسات و آسانسور های پر سرعت برج از آن استفاده می شود. در ۳ ضلع این شفت ۶ دستگاه آسانسور با سرعت ۷ متر بر ثانیه بازدیدکنندگان را در کمتر از ۵۰ ثانیه به راس برج منتقل می کنند و در ضلع چهارم ۱۸۶۸ پله فرار نصب شده است.
پایه اصلی برج از بتن آرمه و ارتفاع آن ۳۱۵ متر از روی زمین طبیعی با مقطع حجره ای (سلولار) است. میزان بتن استفاده شده در آن به حدود ۳۳۰۰۰ متر مکعب می رسد. بدنه هسته مرکزی و چهار عدد باله را شامل می شود. باله برج به صورت ذوزنقه در چهار طرف آن تعبیه شده است و مقطع آن تا ارتفاع ۲۴۰ متری به صورت هرمی کاهش می یابد. هسته مرکز از این تراز به تنهایی تا ۳۱۵ متر امتداد دارد و از تراز ۲۴۵ تا ۳۱۵ متر سازه رأس برج خودنمایی می کند.
در اینجا نگاهی خواهیم داشت به بخش های مختلفی که ساختمان برج را تشکیل داده اند:
۱- شفت برج
شفت برج یک سازه بتنی است که کاربری عمومی ندارد و فقط به عنوان محل عبور تاسيسات و آسانسور های پر سرعت برج از آن استفاده می شود. در ۳ ضلع این شفت ۶ دستگاه آسانسور با سرعت ۷ متر بر ثانیه بازدیدکنندگان را در کمتر از ۵۰ ثانیه به راس برج منتقل می کنند و در ضلع چهارم ۱۸۶۸ پله فرار نصب شده است.
پایه اصلی برج از بتن آرمه و ارتفاع آن ۳۱۵ متر از روی زمین طبیعی با مقطع حجره ای (سلولار) است. میزان بتن استفاده شده در آن به حدود ۳۳۰۰۰ متر مکعب می رسد. بدنه هسته مرکزی و چهار عدد باله را شامل می شود. باله برج به صورت ذوزنقه در چهار طرف آن تعبیه شده است و مقطع آن تا ارتفاع ۲۴۰ متری به صورت هرمی کاهش می یابد. هسته مرکز از این تراز به تنهایی تا ۳۱۵ متر امتداد دارد و از تراز ۲۴۵ تا ۳۱۵ متر سازه رأس برج خودنمایی می کند.
۲- ساختمان پای برج (لابی)
ساختمان پای برج میلاد ۶ طبقه دارد که شامل دو طبقه زیرزمین، یک طبقه هم کف و سه طبقه فوقانی می شود و فونداسیون آن مشترک با برج است. این بنای بتنی از تراز ۹.۵- متر آغاز می شود و بام آن در تراز ۲۸ متر به بدنه اصلی برج اتصال یافته است. مساحت کل لابی به حدود ۱۵۰۰۰ متر مربع می رسد.
سقف بتنی یکپارچه قوسی شکل و منحصر به فرد این ساختمان از برجسته ترین کارهای بتنی معماری معاصر به شمار می آید. در اجرای این سقف از قالب بندی چوب استفاده شده و طرح روی آن نقش هندسی گره ایرانی است. پل های ارتباطی، در چهار محل، این ساختمان را به بدنه اصلی برج مرتبط می کنند و از این طریق امکان دسترسی به آسانسورهای موجود در بدنه اصلی وجود دارد.
۶ پله برقی نصب شده در لابی برج ظرفیت جابجایی ۹۰۰۰ نفر در ساعت را دارند و ۴ دستگاه آسانسور با ظرفیت ۲۱ نفر نیز در لابی برج خدمات رسانی می کنند.
از دیگر ویژگی های این سازه نحوه اجرای پایه های X شکل است و بام قوسی آن به همراه استفاده از یک نوع بتن به جای سنگ در نمای بیرونی ساختمان لابی نیز از دیگر شاخصه های این بخش به شمار می رود.
در طبقات اول تا سوم، ۸۳ واحد تجاری، رستوران های بین المللی، تریا و همچنین نمایشگاهی با وسعت ۲۰۰ متر مربع پیش بینی شده است. طبقات اول و دوم زیر همکف شامل فضای اداری، تاسیساتی و مرکز داده ها هستند.
به طور کلی از نظر معماری می توان چنین عناصری را در لابی در نظر گرفت: دال بتنی کف طبقات و بام، دیوار پیرامونی زیر زمین های اول و دوم یا دیوار حایل محیطی، پل های ارتباطی، پله ها و پله برقی های موجود در مجاورت شعاع داخل طبقات
ساختمان پای برج میلاد ۶ طبقه دارد که شامل دو طبقه زیرزمین، یک طبقه هم کف و سه طبقه فوقانی می شود و فونداسیون آن مشترک با برج است. این بنای بتنی از تراز ۹.۵- متر آغاز می شود و بام آن در تراز ۲۸ متر به بدنه اصلی برج اتصال یافته است. مساحت کل لابی به حدود ۱۵۰۰۰ متر مربع می رسد.
سقف بتنی یکپارچه قوسی شکل و منحصر به فرد این ساختمان از برجسته ترین کارهای بتنی معماری معاصر به شمار می آید. در اجرای این سقف از قالب بندی چوب استفاده شده و طرح روی آن نقش هندسی گره ایرانی است. پل های ارتباطی، در چهار محل، این ساختمان را به بدنه اصلی برج مرتبط می کنند و از این طریق امکان دسترسی به آسانسورهای موجود در بدنه اصلی وجود دارد.
۶ پله برقی نصب شده در لابی برج ظرفیت جابجایی ۹۰۰۰ نفر در ساعت را دارند و ۴ دستگاه آسانسور با ظرفیت ۲۱ نفر نیز در لابی برج خدمات رسانی می کنند.
از دیگر ویژگی های این سازه نحوه اجرای پایه های X شکل است و بام قوسی آن به همراه استفاده از یک نوع بتن به جای سنگ در نمای بیرونی ساختمان لابی نیز از دیگر شاخصه های این بخش به شمار می رود.
در طبقات اول تا سوم، ۸۳ واحد تجاری، رستوران های بین المللی، تریا و همچنین نمایشگاهی با وسعت ۲۰۰ متر مربع پیش بینی شده است. طبقات اول و دوم زیر همکف شامل فضای اداری، تاسیساتی و مرکز داده ها هستند.
به طور کلی از نظر معماری می توان چنین عناصری را در لابی در نظر گرفت: دال بتنی کف طبقات و بام، دیوار پیرامونی زیر زمین های اول و دوم یا دیوار حایل محیطی، پل های ارتباطی، پله ها و پله برقی های موجود در مجاورت شعاع داخل طبقات
۳- آسانسورهای برج میلاد
طراحان و مهندسان برای برج شش آسانسور اصلی در نظر گرفته اند که عبارتند از:
۲ آسانسور میهمان
۱ آسانسور خدماتی
۱ آسانسور خدماتی و تلویزیونی و مخابراتی
۱ آسانسور رستوران گردان
۱ آسانسور گنبد آسمان
افزون بر این شش آسانسور، یک آسانسور را نیز برای حرکت در طبقات راس در نظر گرفته اند.
طراحان و مهندسان برای برج شش آسانسور اصلی در نظر گرفته اند که عبارتند از:
۲ آسانسور میهمان
۱ آسانسور خدماتی
۱ آسانسور خدماتی و تلویزیونی و مخابراتی
۱ آسانسور رستوران گردان
۱ آسانسور گنبد آسمان
افزون بر این شش آسانسور، یک آسانسور را نیز برای حرکت در طبقات راس در نظر گرفته اند.
۴- ساختمان راس
ساختمان راس برج میلاد یکی از بزرگترین ساختمان های راس در برج های مخابراتی دنیا به شمار می رود. این ساختمان، اصلی ترین بخش بهره برداری برج محسوب می شود که در ۱۲ طبقه و با زیربنای تقریبی ۱۲ هزار مترمربع بنا شده است و بیشترین قطر آن به ۶۰ متر می رسد.
وزن کلی سازه فلزی راس برج به ۲۱۰۰ تن می رسد. به جز ۶ دستگاه آسانسور سریع بدنه اصلی برج، هسته مرکزی ساختمان راس نیز ۲ دستگاه آسانسور با ظرفیت ۱۰ نفر دارد.
برج بتنی، قسمت مرکزی سازه راس را تشکیل می دهد که در امتداد بدنه اصلی برج و از تراز ۲۴۷ + تا ۳۱۵ + ایجاد شده است. ۳ طبقه تاسیساتی در این قسمت داریم که مساحت هر یک به ۷۰ متر مربع می رسد. سازه کلی راس به دو قسمت عمده شامل سبد فلزی با وزن ۱۳۰۰ تن و قسمت فوقانی تقسیم می شود. سبد فلزی در مرحله اجرا پس از تقسیم به چهار مرحله (Stage) و با روش بالابری سنگین به وسیله جک های مخصوص در سر جای خود نشسته است. جا به جایی و نصب قطعات واسطه مربوط به فاصله بین مراحل اصلی (Stage) و نیز کلیه قطعات فلزی سازه قسمت فوقانی، به روش بالابری سبک بوده است.
در قسمت پایینی سبد فلزی، یک مجموعه مخروطی شکل بتنی قرار دارد که نقش اصلی در انتقال بارهای وارده ناشی از سازه را بر عهده دارد. در اطراف این مخروط بتنی، یک تیر حلقوی بتنی اجرا و تنیده شده است. قسمت مرکزی سازه راس یا همان امتداد بدنه اصلی برج نیز در محدوده اجرای سازه فلزی راس در امتداد عمودی تنیده شده است.
بدنه بیرونی ساختمان راس و نمای آن شیشه ای است. شیشه ها با قاب های مخصوص در قسمت سبد فلزی، به لوله های فلزی در بدنه سازه وصل شده اند.
در طبقات مختلف ساختمان راس برج، سکوی دید باز و بسته، گنبد آسمان، رستوران گردان با گنجایش حدود ۴۰۰ نفر، رستوران ویژه با ظرفیت ۱۰۰ نفر، تریا، گالری های هنری، موزه مشاهیر و طبقات ویژه مخابرات و تلویزیون در نظر گرفته شده است.
منطقه امن از آتش
منطقه امن از آتش، طبقه مخصوص مواقع بحران و حریق در ساختمان راس است که در برابر آتش سوزی مقاومت دارد. این بخش در ارتفاع ۲۵۴ متری و با مساحت حدود ۴۶۰ مترمربع ساخته شده است. این محل در زمان وقوع حادثه و انجام عملیات امداد و نجات و خروج از ساختمان راس ظرفیت ۶۰۰ نفر را دارد.
ساختمان راس برج میلاد یکی از بزرگترین ساختمان های راس در برج های مخابراتی دنیا به شمار می رود. این ساختمان، اصلی ترین بخش بهره برداری برج محسوب می شود که در ۱۲ طبقه و با زیربنای تقریبی ۱۲ هزار مترمربع بنا شده است و بیشترین قطر آن به ۶۰ متر می رسد.
وزن کلی سازه فلزی راس برج به ۲۱۰۰ تن می رسد. به جز ۶ دستگاه آسانسور سریع بدنه اصلی برج، هسته مرکزی ساختمان راس نیز ۲ دستگاه آسانسور با ظرفیت ۱۰ نفر دارد.
برج بتنی، قسمت مرکزی سازه راس را تشکیل می دهد که در امتداد بدنه اصلی برج و از تراز ۲۴۷ + تا ۳۱۵ + ایجاد شده است. ۳ طبقه تاسیساتی در این قسمت داریم که مساحت هر یک به ۷۰ متر مربع می رسد. سازه کلی راس به دو قسمت عمده شامل سبد فلزی با وزن ۱۳۰۰ تن و قسمت فوقانی تقسیم می شود. سبد فلزی در مرحله اجرا پس از تقسیم به چهار مرحله (Stage) و با روش بالابری سنگین به وسیله جک های مخصوص در سر جای خود نشسته است. جا به جایی و نصب قطعات واسطه مربوط به فاصله بین مراحل اصلی (Stage) و نیز کلیه قطعات فلزی سازه قسمت فوقانی، به روش بالابری سبک بوده است.
در قسمت پایینی سبد فلزی، یک مجموعه مخروطی شکل بتنی قرار دارد که نقش اصلی در انتقال بارهای وارده ناشی از سازه را بر عهده دارد. در اطراف این مخروط بتنی، یک تیر حلقوی بتنی اجرا و تنیده شده است. قسمت مرکزی سازه راس یا همان امتداد بدنه اصلی برج نیز در محدوده اجرای سازه فلزی راس در امتداد عمودی تنیده شده است.
بدنه بیرونی ساختمان راس و نمای آن شیشه ای است. شیشه ها با قاب های مخصوص در قسمت سبد فلزی، به لوله های فلزی در بدنه سازه وصل شده اند.
در طبقات مختلف ساختمان راس برج، سکوی دید باز و بسته، گنبد آسمان، رستوران گردان با گنجایش حدود ۴۰۰ نفر، رستوران ویژه با ظرفیت ۱۰۰ نفر، تریا، گالری های هنری، موزه مشاهیر و طبقات ویژه مخابرات و تلویزیون در نظر گرفته شده است.
منطقه امن از آتش
منطقه امن از آتش، طبقه مخصوص مواقع بحران و حریق در ساختمان راس است که در برابر آتش سوزی مقاومت دارد. این بخش در ارتفاع ۲۵۴ متری و با مساحت حدود ۴۶۰ مترمربع ساخته شده است. این محل در زمان وقوع حادثه و انجام عملیات امداد و نجات و خروج از ساختمان راس ظرفیت ۶۰۰ نفر را دارد.
۵- دکل آنتن برج
دكل آنتن برج میلاد، سازه ای از فولاد خاص ضدخوردگی است که ۱۲۰ متر ارتفاع دارد. در پایین ترین قسمت، شکل آن مانند یک ۱۶ ضلعی به قطر ۶ متر و در بالاترین قسمت به صورت یک مربع ۶۰ سانتی متری است. در ۴۵ متر بالایی دکل، سه نوع آنتن فرستنده در نظر گرفته شده است و در همین قسمت پوششی فایبرگلاس روی دکل وجود دارد. دكل در ۴ قسمت طراحی و ساخته شده است که قسمت زیرین، محل نصب آنتن های مخابراتی كاربران عمومی و سه قسمت فوقانی به آنتن تلویزیونی آنالوگ و دیجیتال اختصاص دارد.
در ساخت این دکل از ۳۶۰۰۰۰ قطعه فولاد، پیچ و مهره استفاده شده است و وزن تقریبی آن به ۳۵۰ تن می رسد. در داخل دكل آنتن یک آسانسور ۲ نفره برای انتقال کاربران تخصصی تا ارتفاع ۷۰ متری وجود دارد و دسترسی به دیگر قسمت های دکل آنتن از طریق پله های استخری میسر است.
دكل آنتن برج میلاد، سازه ای از فولاد خاص ضدخوردگی است که ۱۲۰ متر ارتفاع دارد. در پایین ترین قسمت، شکل آن مانند یک ۱۶ ضلعی به قطر ۶ متر و در بالاترین قسمت به صورت یک مربع ۶۰ سانتی متری است. در ۴۵ متر بالایی دکل، سه نوع آنتن فرستنده در نظر گرفته شده است و در همین قسمت پوششی فایبرگلاس روی دکل وجود دارد. دكل در ۴ قسمت طراحی و ساخته شده است که قسمت زیرین، محل نصب آنتن های مخابراتی كاربران عمومی و سه قسمت فوقانی به آنتن تلویزیونی آنالوگ و دیجیتال اختصاص دارد.
در ساخت این دکل از ۳۶۰۰۰۰ قطعه فولاد، پیچ و مهره استفاده شده است و وزن تقریبی آن به ۳۵۰ تن می رسد. در داخل دكل آنتن یک آسانسور ۲ نفره برای انتقال کاربران تخصصی تا ارتفاع ۷۰ متری وجود دارد و دسترسی به دیگر قسمت های دکل آنتن از طریق پله های استخری میسر است.
توضیحات طراح و معمار برج میلاد درباره طرح خودش
کسی که برج میلاد را به این شکل طراحی کرده محمدرضا حافظی نام دارد که متولد ۱۳۱۰ در بروجرد است. وی در سال ۱۳۴۰ در مقطع کارشناسی ارشد رشته معماری از دانشگاه شهید بهشتی فارغ التحصیل شد و دکترای مدیریتش را در آلمان به پایان رساند. او به عنوان رییس انجمن خیرین مدرسه ساز کشور، عضو کمیسیون ملی یونسکو و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس فعالیت می کند.
آغاز ماجرای طراحی برج میلاد
ماجرای طراحی برج میلاد برای او در سال ۱۳۷۱ آغاز شد که در روزنامه ها اعلام کردند به دنبال ثبت نماد جدیدی برای شهر تهران با ارتفاع ۲۰۰ متر هستند. او ماجرای ایده اش برای این برج را این گونه تعریف کرده است:
تا سال ۱۳۷۱ در تهران بلندترین دکل پخش تلویزیونی دکل ۹۰ متری جام جم بود و در همان سال ها شبکه خیابان گاندی صاحب یک دکل ۱۲۰ متری شد که می توانست سرآغازی برای ایجاد دکل های بلندتر باشد. حافظی داستان این دکل را این گونه روایت می کند:
پیش بینی این نیاز باعث شد تا در سال ۷۱ توجیه پروژه صورت گیرد و پیدا کردن مکان این پروژه مورد بحث واقع شود؛ مکانی مناسب از نظر دید شهری، پوشش های تلویزیونی مخابراتی، مسائل مهندسی و آب و هوایی. دکتر حافظی ادامه کار را این گونه تشریح می کند:
در نهایت برج میلاد ساختمان بلند شهر شد. بیشتر معماری برج میلاد از معماری ایرانی الهام گرفته شد؛ به عنوان مثال آنچه که ایرانی ها در آن سرآمد هستند گنبد زدن است و نمونه بی نظیر آن را می توان گنبد سلطانیه دانست که یکی از بزرگترین دستاورد های تاریخ مهندسی بشر است. برج میلاد هم از این عنصر بی نصیب نمانده و طراح اصرار داشته که چنین چیزی را در آن بگنجاند. بهتر است چگونگی الهام گرفتن این سازه از گنبد ایرانی را از زبان طراحش بیان کنیم:
کسی که برج میلاد را به این شکل طراحی کرده محمدرضا حافظی نام دارد که متولد ۱۳۱۰ در بروجرد است. وی در سال ۱۳۴۰ در مقطع کارشناسی ارشد رشته معماری از دانشگاه شهید بهشتی فارغ التحصیل شد و دکترای مدیریتش را در آلمان به پایان رساند. او به عنوان رییس انجمن خیرین مدرسه ساز کشور، عضو کمیسیون ملی یونسکو و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس فعالیت می کند.
آغاز ماجرای طراحی برج میلاد
ماجرای طراحی برج میلاد برای او در سال ۱۳۷۱ آغاز شد که در روزنامه ها اعلام کردند به دنبال ثبت نماد جدیدی برای شهر تهران با ارتفاع ۲۰۰ متر هستند. او ماجرای ایده اش برای این برج را این گونه تعریف کرده است:
من و مجموعه ای از دوستان که قبلا کارهای بتنی سنگین انجام داده بودند، پیشنهاد کردیم که یک پروژه قدیمی که در تهران مطرح بوده است را پیگیری کنند که سه باری مطرح شده ولی هر بار توسط شهرداری تهران رها شده بود. برج مخابراتی تلویزیونی شهر تهران که در طرح جامع تپه های عباس آباد در قبل از انقلاب مکان یابی شده بود، به عنوان نمادی در آن پروژه محسوب می شد و عملکرد تلویزیونی هم برایش در نظر گرفته بودند.نیاز به وجود دکل
تا سال ۱۳۷۱ در تهران بلندترین دکل پخش تلویزیونی دکل ۹۰ متری جام جم بود و در همان سال ها شبکه خیابان گاندی صاحب یک دکل ۱۲۰ متری شد که می توانست سرآغازی برای ایجاد دکل های بلندتر باشد. حافظی داستان این دکل را این گونه روایت می کند:
تا آنجا که من می دانم این دکل وارداتی بود که خیلی تعجب آور هم هست که چطور این اتفاق افتاد درحالی که صنایع کشور خودمان هم می توانستنند چنین کاری را انجام دهند ولی خب شاید هنوز برای این کار بسیج نشده بودند. البته در سال ۷۱ می دانستیم که تهران شهر رو به رشدی است و شبکه های تلویزیونی محدود به یک یا دو تا بودند ولی خوب قطعا با سرعتی که پردازش اطلاعات الکترونیکی داشت ما به زودی نیازمند این برج می شدیم.پیدا کردن محل احداث و آغاز طراحی
پیش بینی این نیاز باعث شد تا در سال ۷۱ توجیه پروژه صورت گیرد و پیدا کردن مکان این پروژه مورد بحث واقع شود؛ مکانی مناسب از نظر دید شهری، پوشش های تلویزیونی مخابراتی، مسائل مهندسی و آب و هوایی. دکتر حافظی ادامه کار را این گونه تشریح می کند:
کاری که انجام شد این بود که گروه مفصلی را تشکیل دادیم تا آنجایی که به یاد دارم تقریبا ۸ دیسیپلین رسمی را داشتیم که این پروژه را از چندین زاویه مختلف مطالعه و مکان یابی کنند و ارتفاعش را تعیین و بررسی کنند که چه فعالیت های فیزیکی قرار است در اطراف این برج اتفاق بیافتد؛ یعنی این برج نیازمند برنامه ریزی کاربری هم بود. ما باید بررسی می کردیم که کجای شهر مناسب تر است و چه فعالیتی را می توانیم در کنارش داشته باشیم.تپه های کوی نصر بعد از مدتی به عنوان بهترین نقطه انتخاب شدند. در قدم بعدی برنامه ریزی فیزیکی در اواخر سال ۷۹ تحویل شهرداری و تصویب شد. این برنامه ریزی شامل یک هتل بزرگ برای رویدادهای همایشی و یک مجموعه فرهنگی بسیار بزرگ با سالن های موسیقی، نمایش، سینما و یک موزه مختص دوران جنگ و شهدا بود. طراح برج میلاد در مورد بازدهی اقتصادی برج نیز چنین توضیح می دهد:
چون پروژه از لحاظ اقتصادی با دید شهردار وقت تهران این طور بود که از سرمایه های شهر هزینه ای در نظر گرفته نشود ما باید یک پروژه تعریف می کردیم طوری که چارچوب های اقتصادی داشته باشد و خودش خودگردان باشد و یا سرمایه گذاری که شهرداری به عهده می گیرد بعد از مدتی قابل برگشت باشد. در کل یک مجموعه تجاری که فضای مفید ۱۵۰۰۰ متر داشته باشد، با یک مطالعات اقتصادی پیش بینی شد و تخمین هزینه های ساخت این برج را متعادل کرد.الهام از گنبد و عناصر ایرانی
در نهایت برج میلاد ساختمان بلند شهر شد. بیشتر معماری برج میلاد از معماری ایرانی الهام گرفته شد؛ به عنوان مثال آنچه که ایرانی ها در آن سرآمد هستند گنبد زدن است و نمونه بی نظیر آن را می توان گنبد سلطانیه دانست که یکی از بزرگترین دستاورد های تاریخ مهندسی بشر است. برج میلاد هم از این عنصر بی نصیب نمانده و طراح اصرار داشته که چنین چیزی را در آن بگنجاند. بهتر است چگونگی الهام گرفتن این سازه از گنبد ایرانی را از زبان طراحش بیان کنیم:
اگر بخواهیم گنبدی را به صورت دایره طراحی کنیم در ابتدا به صورت هشت ضلعی و بعد شانزده و سی و دو ضلعی و همینطور ادامه پیدا می کند تا شکل گنبد حاصل شود که حد فاصل بین این ضلع ها نیز مقرنس ها و شاهکار های ایرانی به وجود می آید. ما گنبد باغ دولت آباد یزد را که یکی از ساده ترین این فرم ها بود به عنوان پایه الهام خودمان در نظر گرفتیم آن هم به این دلیل که این سازه بر اساس انتقال خطوط نیرو ساخته شده است. تزیینات وابسته به معماری این گنبد پیچیدگی هایی که در تمام گنبد های دیگر دیده می شود را ندارد و خیلی ساده و در عین حال بسیار خوش ترکیب و خوش تناسب است. این سازه از یک مقطع هشت ضلعی شکل شروع شده و در انتها به گنبد می رسد. این ایده ای بود که ما آن را به روز کردیم و به پیاده سازی آن در برج میلاد پرداختیم.به دلیل همین طراحی هوشمندانه است که بسیاری برج میلاد را دارای روحیه شرقی - ایرانی و در عین حال مدرن و به روز می دانند و حتا کسانی که از خارج به این برج نگاه می کنند ظاهر ایرانی آن را تشخیص می دهند. البته طراح در مورد اینکه چرا سعی نکرده طرحی شبیه تر و قابل تشخیص تر از گنبد داشته باشد می گوید:
شاید ما ایرانی ها به این دلیل که نسبت به این فرم ها عادت داشته باشیم خیلی قادر به تشخیص این موضوع نباشیم و البته تشخیص اینکه این سازه راس یک گنبد است به تفسیر های معماری ما مربوط می شود. ما یک چیزی به نام ریخت داریم و چیز دیگری به نام مفهوم، یک اثر خوب هنری باید هر دو را داشته باشد. برج میلاد سعی کرده است که ریخت خودش را در تداوم ریخت های بدست آمده در معماری ایرانی قرار دهد و یا می توان گفت که حداقل ما این طور فکر کردیم حالا اینکه توانستیم این مفهوم را به دیگران القا کنیم یا نه را نمی دانم. تکرار اصلا کار خوبی نیست؛ به طور مثال شما اگر بتوانید مسجدی به زیبایی مسجد شیخ لطف الله بسازید تازه به ۴۵۰ سال قبل رسیدید که این هیچ هنری نیست. باید آن مفهوم را ادامه دهید و در این مسیر به دستاورد گذشته هم چیزی اضافه کنید که تصور ما در مورد برج میلاد هم همین است .عناصری که در این برج به کار رفته اند نیز در نوع خود منحصر به فردند و طراح آنها را این گونه توضیح می دهد:
پلان هشت ضلعی پایه برج منحصر به فرد است چرا که اکثر برج های دنیا شفت های گرد دارند به غیر از چند نمونه خیلی کم همچون یک برج در تورنتو به نام سی ان تاور که پلان سه پره دارد. در برج میلاد یک هشت ضلعی درونی و یک هشت ضلعی بیرونی ایجاد کردیم که در یک نقطه به هم می رسند و سازه راس روی آن قرار می گیرد خطوط روی نما همان خطوطی هستند که در گنبد های خود ما دیده می شوند که البته یک مقدار هم در اجرا زمخت شکل گرفته و چندان هم اجرای موفقی نداشته اند. این خطوط در گنبد ها به صورت مقرنس کاری و در برج میلاد شکل ساده تری دارند. در پایه ساختمان هم مقرنس ها را مجدد تکرار کردیم و این فرم کلی برج میلاد است.
برج میلاد روی گسل!
یکی از مسائلی که به مرور زمان در مورد برج میلاد مطرح شد قرارگیری آن روی گسل بود؛ مساله ای که توجه بسیاری را به خود جلب کرد. این خبر در ابتدا یک شایعه در نظر گرفته شد؛ اما کم کم مسوولان به سخن آمدند و اطلاعاتی را در این زمینه ارایه دادند. برای بررسی این موضوع نگاهی داریم به برخی از گفته های مسوولان و قضاوت را به شما واگذار می کنیم. مهدی زارع -رییس پژوهشگاه زلزلهشناسی- در این باره گفت:
قطعا آنچه که صاحبنظران در خصوص برج میلاد و قرارگیری آن در کنار گسل عنوان کردهاند پیش از احداث این بنا عنوان شده بود. در حقیقت گسلی که برج میلاد بر روی آن قرار گرفته پیش از احداث این بنا شناسایی شده بود اما متاسفانه دقت لازم را انجام ندادند و یا اینکه تهیه کنندگان نقشههای برج میلاد موضوع وجود گسل در آن محدوده را لحاظ کردند و مقاوم سازی لازم را انجام دادند. البته در این خصوص شبهه وجود دارد. چرا که به موجب آییننامههایی که در حال حاضر در مقررات ملی ساختمان وجود دارد هنوز روی موضوع ساخت بنا بر روی گسلها آییننامه جدی منطبق با مطالعات جهانی تدوین نشده است.
یکی از مسائلی که به مرور زمان در مورد برج میلاد مطرح شد قرارگیری آن روی گسل بود؛ مساله ای که توجه بسیاری را به خود جلب کرد. این خبر در ابتدا یک شایعه در نظر گرفته شد؛ اما کم کم مسوولان به سخن آمدند و اطلاعاتی را در این زمینه ارایه دادند. برای بررسی این موضوع نگاهی داریم به برخی از گفته های مسوولان و قضاوت را به شما واگذار می کنیم. مهدی زارع -رییس پژوهشگاه زلزلهشناسی- در این باره گفت:
نقشه گسلهای تهران در سال ۶۴ توسط متخصصان سازمان زمین شناسی مطالعه و در چارچوب یک گزارش منتشر شد. البته نقشه جدیدی از گسلهای تهران در سازمان پژوهشهای کاربردی زمین شناسی تهیه شده است که نشان از فعال بودن این گسلها دارد. در حال حاضر یک گسل جدید در تهران شناسایی کردهایم که از کنار برج میلاد رد میشود و تقریبا در بخش مرکزی تهران است.دکتر مرتضی طالبیان - رییس پژوهشکده علوم زمین- نیز به مطالعات و کشف گسل تازه ای اشاره کرده و در یکی از مصاحبه هایش گفته است:
مطالعات گستردهای در بخش مرکزی شهر تهران انجام شد و توانستیم گسل «پردیسان» را اخیرا معرفی کنیم. محل این گسل در بین بزرگراه آیت الله حکیم و شهید همت قرار دارد. این گسل در حال حاضر فعالترین گسلی است که در تهران وجود دارد و توان لرزهزایی آن به مراتب بیشتر از گسلهای شمال و جنوب تهران است.در آخرین اظهار نظرها محمد سالاری -رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای اسلامی شهر تهران- در مورد اینکه آیا در هنگام احداث برج میلاد مدیریت شهری وقت، از وجود گسل در محل ساخت مطلع بودند یا خیر، گفت:
قطعا آنچه که صاحبنظران در خصوص برج میلاد و قرارگیری آن در کنار گسل عنوان کردهاند پیش از احداث این بنا عنوان شده بود. در حقیقت گسلی که برج میلاد بر روی آن قرار گرفته پیش از احداث این بنا شناسایی شده بود اما متاسفانه دقت لازم را انجام ندادند و یا اینکه تهیه کنندگان نقشههای برج میلاد موضوع وجود گسل در آن محدوده را لحاظ کردند و مقاوم سازی لازم را انجام دادند. البته در این خصوص شبهه وجود دارد. چرا که به موجب آییننامههایی که در حال حاضر در مقررات ملی ساختمان وجود دارد هنوز روی موضوع ساخت بنا بر روی گسلها آییننامه جدی منطبق با مطالعات جهانی تدوین نشده است.
در دنیا بعضا بر روی گسلها ساخت و ساز انجام میشود اما ساخت و ساز ساختمانهای پر اهمیت بر روی گسل ها انجام نمیشود و ساختمانهای بی اهمیت نیز برابر آیین نامههای تدوین شده ساخته میشود اما در کشور ما متاسفانه هنوز این آییننامهها تدوین نشده است.
فاز دوم پروژه برج میلاد
از زمانی که زمزمه ساخت برج میلاد به گوش رسید، آنچه در تصور مسوولان وجود داشت به وجود همین برج ختم نمی شد و قرار بر این بود که این مکان علاوه بر برج و یادمان شهری، مجموعه ای از خدمات شهری متمرکز و ویژه را نیز در خود داشته باشد.
در واقع آنچه که در سال ۸۷ به بهره برداری رسید تنها فاز اول برج میلاد بود که شامل برج، مرکز همایشها و تاسیسات زیربنایی می شد. از همان زمان زمزمه فاز ۲ نیز شنیده شد و احداث یک هتل، یک مرکز تجاری و یک مرکز اداری نیز در دستور کار قرار گرفت. بر اساس مصوبه شورای شهر در آن سال، مقرر شد فاز ۲ بهصورت سرمایهگذاری مشترک اجرا شود. در اولین مطالعات برای فاز دوم توسعه برج میلاد احداث یک ساختمان ۲۹ طبقه در قالب هتل پنج ستاره در کنار برج میلاد مورد بحث قرار گرفت.
برگزاری مسابقه بین المللی و طرح جنجالی زاها حدید
بر این اساس در سال ۲۰۱۲ مسابقهای بینالمللی برای طراحی فاز دوم برج میلاد برگزار و از طراحان خواسته شد تا برنامه توسعه ای شامل هتل و ساختمان اداری و تجاری برای فاز دوم برج میلاد را طراحی کنند. قرار بر این شد که در فاز ۲، مجموعه ای از ساختمان ها و فضای باز در نظر گرفته شود و مرکز تجارت جهانی، هتل، مراکز اداری و… در آن جای گیرد. براساس گزارش روزنامه ایران، از میان ۱۳۰ شرکت داخلی و خارجی که پیشنهادات خود را ارایه کردند، تنها ۳۱ طرح شرایط لازم برای شرکت در این مسابقه را به دست آوردند.
گروه معماری زاها حدید -معمار شناخته شده عراقی- بریتانیایی- در کنار دیگر طراحان در این مسابقه شرکت کرد و رتبه نخست را در این رقابت به دست آورد. مهندسان مشاور معماری و شهرسازی عرصه و شرکت مهندسان مشاور پکن چین نیز در رتبه های دوم و سوم قرار گرفتند.
پروژه زاها حدید شامل یک مرکز تجارت جهانی با وسعت ۱۲۰۰۰۰ مترمربع بود و برج های دوقلو با کاربری هتل پنج ستاره و یک مجتمع تجاری ۶۳۰۰۰ مترمربعی را در خود داشت. از دیگر بخش های این پروژه یک پارکینگ برای ۵۰۰۰ اتومبیل بود که بیش از ۱۷۰۰۰۰ مترمربع وسعت برای آن در نظر گرفته شده بود.
ایده زاها حدید سازه ای شبیه به دو گل نیلوفر را شامل می شد که یکی بسته و یکی اندکی باز شده بود. گلبرگ های باز شده روی زمین، بخشی از ساختمان را تشکیل می دادند و دو برج ۵۵ طبقه مراکز تجاری و تفریحی در آنها جای می گرفت.
دو برج بسیار شبیه به هم به نظر می رسیدند؛ اما یکی ده وجهی و دیگری پنج وجهی طراحی شده بود. از بالا، یک برج شبیه نیلوفری به نظر می رسید که سه گلبرگش باز شده است. بر اساس ایده زاها حدید، این دو برج در شمال برج میلاد و کنار بزرگراه همت ساخته می شدند.
آغاز ساخت میلاد ۲
پس از اعلام برنده، قرار بر این شد که طرح اجرایی شود. همه چیز بر اساس یک بروشور ساده طرح ریزی شد؛ بروشوری که شکل و شمایل سه سازه جدید در اطراف برج میلاد را نشان می داد. پیمانکار پروژه، شرکت مهرآفرین، عملیات حفاری را برای آماده سازی زمین و ساخت و ساز آغاز کرد. بهار سال ۹۲ بود که اعضای شورای شهر نسبت به گودبرداری اطراف برج میلاد معترض شدند و آن را برای استحکام برج میلاد و اتوبان همت مضر دانستند. پیمانکار برای اطمینان این افراد ضمانتی به آنها سپرد که این ساخت و ساز آسیبی به همراه نخواهد داشت. در ادامه کارشناسان به استناد همان بروشور اولیه، ارتفاع هتل پیشنهاد شده در این طرح را زیاد دانستند و گفتند که این ساختمان باعث مخدوش شدن دید برج میلاد می شود. ساختمان پیشنهادی ۵۵ طبقه از کف اتوبان و ۴۵ طبقه از سفره برج میلاد -کف برج- ارتفاع داشت و همین باعث نگرانی برخی از افراد شد. دیوارکشی و گودبرداری همچنان در حال انجام بود؛ اما اعتراض شورا روند آن را کند و کند تر کرد تا اینکه پروژه به طور کامل متوقف شد.
در فروردین ۱۳۹۵ و تنها چند روز پس از مرگ زاها حدید بود که رییس کمیته عمران شورای شهر، آب پاکی را بر روی دست همه ریخت و اعلام کرد طرح زاها حدید کنار گذاشته شده و طرح جدیدی در حال انتخاب است.
مسوولان درباره میلاد ۲ چه توضیحی دارند؟
مهدی چمران -عضو کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر- یکی از مخالفان سرسخت طرح میلاد ۲ بود و یک بار در این باره گفت:
در اینجا باید اشاره ای هم به صحبت های رییس کمیسیون معماری و شهرسازی درباره تعیین تکلیف میلاد ۲ داشته باشیم:
از زمانی که زمزمه ساخت برج میلاد به گوش رسید، آنچه در تصور مسوولان وجود داشت به وجود همین برج ختم نمی شد و قرار بر این بود که این مکان علاوه بر برج و یادمان شهری، مجموعه ای از خدمات شهری متمرکز و ویژه را نیز در خود داشته باشد.
در واقع آنچه که در سال ۸۷ به بهره برداری رسید تنها فاز اول برج میلاد بود که شامل برج، مرکز همایشها و تاسیسات زیربنایی می شد. از همان زمان زمزمه فاز ۲ نیز شنیده شد و احداث یک هتل، یک مرکز تجاری و یک مرکز اداری نیز در دستور کار قرار گرفت. بر اساس مصوبه شورای شهر در آن سال، مقرر شد فاز ۲ بهصورت سرمایهگذاری مشترک اجرا شود. در اولین مطالعات برای فاز دوم توسعه برج میلاد احداث یک ساختمان ۲۹ طبقه در قالب هتل پنج ستاره در کنار برج میلاد مورد بحث قرار گرفت.
برگزاری مسابقه بین المللی و طرح جنجالی زاها حدید
بر این اساس در سال ۲۰۱۲ مسابقهای بینالمللی برای طراحی فاز دوم برج میلاد برگزار و از طراحان خواسته شد تا برنامه توسعه ای شامل هتل و ساختمان اداری و تجاری برای فاز دوم برج میلاد را طراحی کنند. قرار بر این شد که در فاز ۲، مجموعه ای از ساختمان ها و فضای باز در نظر گرفته شود و مرکز تجارت جهانی، هتل، مراکز اداری و… در آن جای گیرد. براساس گزارش روزنامه ایران، از میان ۱۳۰ شرکت داخلی و خارجی که پیشنهادات خود را ارایه کردند، تنها ۳۱ طرح شرایط لازم برای شرکت در این مسابقه را به دست آوردند.
گروه معماری زاها حدید -معمار شناخته شده عراقی- بریتانیایی- در کنار دیگر طراحان در این مسابقه شرکت کرد و رتبه نخست را در این رقابت به دست آورد. مهندسان مشاور معماری و شهرسازی عرصه و شرکت مهندسان مشاور پکن چین نیز در رتبه های دوم و سوم قرار گرفتند.
پروژه زاها حدید شامل یک مرکز تجارت جهانی با وسعت ۱۲۰۰۰۰ مترمربع بود و برج های دوقلو با کاربری هتل پنج ستاره و یک مجتمع تجاری ۶۳۰۰۰ مترمربعی را در خود داشت. از دیگر بخش های این پروژه یک پارکینگ برای ۵۰۰۰ اتومبیل بود که بیش از ۱۷۰۰۰۰ مترمربع وسعت برای آن در نظر گرفته شده بود.
ایده زاها حدید سازه ای شبیه به دو گل نیلوفر را شامل می شد که یکی بسته و یکی اندکی باز شده بود. گلبرگ های باز شده روی زمین، بخشی از ساختمان را تشکیل می دادند و دو برج ۵۵ طبقه مراکز تجاری و تفریحی در آنها جای می گرفت.
دو برج بسیار شبیه به هم به نظر می رسیدند؛ اما یکی ده وجهی و دیگری پنج وجهی طراحی شده بود. از بالا، یک برج شبیه نیلوفری به نظر می رسید که سه گلبرگش باز شده است. بر اساس ایده زاها حدید، این دو برج در شمال برج میلاد و کنار بزرگراه همت ساخته می شدند.
آغاز ساخت میلاد ۲
پس از اعلام برنده، قرار بر این شد که طرح اجرایی شود. همه چیز بر اساس یک بروشور ساده طرح ریزی شد؛ بروشوری که شکل و شمایل سه سازه جدید در اطراف برج میلاد را نشان می داد. پیمانکار پروژه، شرکت مهرآفرین، عملیات حفاری را برای آماده سازی زمین و ساخت و ساز آغاز کرد. بهار سال ۹۲ بود که اعضای شورای شهر نسبت به گودبرداری اطراف برج میلاد معترض شدند و آن را برای استحکام برج میلاد و اتوبان همت مضر دانستند. پیمانکار برای اطمینان این افراد ضمانتی به آنها سپرد که این ساخت و ساز آسیبی به همراه نخواهد داشت. در ادامه کارشناسان به استناد همان بروشور اولیه، ارتفاع هتل پیشنهاد شده در این طرح را زیاد دانستند و گفتند که این ساختمان باعث مخدوش شدن دید برج میلاد می شود. ساختمان پیشنهادی ۵۵ طبقه از کف اتوبان و ۴۵ طبقه از سفره برج میلاد -کف برج- ارتفاع داشت و همین باعث نگرانی برخی از افراد شد. دیوارکشی و گودبرداری همچنان در حال انجام بود؛ اما اعتراض شورا روند آن را کند و کند تر کرد تا اینکه پروژه به طور کامل متوقف شد.
در فروردین ۱۳۹۵ و تنها چند روز پس از مرگ زاها حدید بود که رییس کمیته عمران شورای شهر، آب پاکی را بر روی دست همه ریخت و اعلام کرد طرح زاها حدید کنار گذاشته شده و طرح جدیدی در حال انتخاب است.
مسوولان درباره میلاد ۲ چه توضیحی دارند؟
مهدی چمران -عضو کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر- یکی از مخالفان سرسخت طرح میلاد ۲ بود و یک بار در این باره گفت:
طرحی که برای فاز دوم برج میلاد انتخاب شده است، مورد تایید شورای شهر تهران نبوده و نیست. مدتی قبل مسابقه بینالمللی برای احداث فاز دوم برج میلاد برگزار شد این در حالی است که این موضوع بدون اطلاع شورای شهر بود. امیدواریم مجددا مسابقهای در خصوص برگزیده شدن طرح فاز دوم برج میلاد برگزار شود.
در اینجا باید اشاره ای هم به صحبت های رییس کمیسیون معماری و شهرسازی درباره تعیین تکلیف میلاد ۲ داشته باشیم:
گودبرداری به اتمام رسیده و مقاوم سازی جدارهای برج نیز در حال اتمام است. ما به طور حتم فاز ۲ برج میلاد را خواهیم ساخت به دلیل آنکه بخشی از آن ساخت پارکینگی با ۵ هزار ظرفیت است و از این گود می توان برای هر گونه ساخت و سازی استفاده کرد.در نهایت آنچه که از میلاد ۲ نصیب شهروندان تهرانی و مسافران پایتخت شده، نشانه های گودبرداری است که ساخت فاز دوم را در هاله ای از ابهام قرار داده اند.
زاها حدید کیست؟
زاها حدید ۹۵۰ پروژه در ۴۴ کشور جهان را طراحی و اجرا کرده است و به عنوان اولین زن دریافت کننده مدال طلای موسسه سلطنتی معماران بریتانیا (RIBA) شناخته می شود. او طراحی این سازه ها را در کارنامه خود دارد:
زاها حدید ۹۵۰ پروژه در ۴۴ کشور جهان را طراحی و اجرا کرده است و به عنوان اولین زن دریافت کننده مدال طلای موسسه سلطنتی معماران بریتانیا (RIBA) شناخته می شود. او طراحی این سازه ها را در کارنامه خود دارد:
- مرکز فرهنگی حیدر علیاف (۲۰۰۷–۲۰۱۲)، باکو، آذربایجان
- مرکز ورزشهای آبی لندن (۲۰۱۱)
- مرکز مگی در بیمارستان ویکتوریا (۲۰۰۶)، کرکالدی، اسکاتلند
- ایستگاه قطار سریعالسیر ناپل (۲۰۰۶)، ناپل، ایتالیا
- ساختمان مرکزی بامو (۲۰۰۵)، لایپزیگ، آلمان
- ترن هوایی (۲۰۰۷) اینسبروک، اتریش
- مرکز علمی فائنو (۲۰۰۵)، ولفسبورگ، آلمان
- مرکز هنرهای معاصر سینسینتی (۲۰۰۳)، سینسینتی، اوهایو، آمریکا
- سکوی پرش اسکی برگیسل (۲۰۰۲)، اینسبروک، اتریش
- ایستگاه آتشنشانی ویترا (۱۹۹۴)، ویل ام راین، آلمان
- هتل فرشته پاسارگاد(۲۰۱۱–۲۰۱۷)، تهران، ایران
جایگاه آسمان خراش تهران در ایران و دنیا
- بلندترین برج ایران
- ششمین برج بلند تلویزیونی و مخابراتی دنیا بعد از برج های توکیو اسکای تری توکیو در ژاپن، آسمانخراش کنتون گوانگژو در جمهوری خلق چین، آسمانخراش سیان تورنتو در کانادا، آسمانخراش اوستانکینو در مسکو در روسیه، برج ارینتال پیرل شانگهای در چین
- بیستمین سازه بلند نامتکی (سازههایی که بدون هیچ نگهدارندهای همانند سیم و دکل سرپا هستند)
- مقام نخست از نظر وسعت کاربری سازه راس برج با زیربنای ۱۳۰۰۰ متر
امکانات برج میلاد
برج میلاد دارای امکاناتی است که در زمان های مختلف به بازدیدکنندگان خدماتی را ارایه می دهند و عبارت اند از :- سرویس بهداشتی، خودپرداز، نیمکت، فروشگاه شهروند، نمازخانه، غرفه های تبلیغاتی، راهنما، کارواش، آسانسورها و رمپ های مناسب معلولان و ...
۱- امکانات تفریحی
همان گونه که در ابتدای مطلب اشاره کردیم، در مورد تفریحات برج میلاد در مطلبی جداگانه برای تان خواهیم گفت؛ اما در اینجا فهرستی کلی از آنها را به شما ارایه می کنیم:
سکوی دید باز و بسته برای تماشای نمایی زیبا از تهران
موزه مشاهیر ایران با مجسمه هایی از افتخارآفرینان تاریخ ایران
موزه شهرداری شامل اسناد و دست نوشته های مهم
مرکز خرید و فضاهای نمایشگاهی
گنبد آسمان با چشم اندازی زیبا و تصاویر اساطیری در بالاترین قسمت برج
پارک دلفین ها، پینت بال، سینمای چند بعدی، سینما، لیزریوم و ... در محوطه اطراف برج
۲- کافه ها و رستوران ها
کافه ها و رستوران های متعددی در برج میلاد خدمات ارایه می دهند که در اینجا فهرستی از آنها را به شما ارایه می دهیم:
رستوران سنتی ایوان: در ضلع غربی برج و بر روی تپه های نصر
فودکورت خوراکده: طبقه چهارم تجاری برج
کافه تریا: طبقه چهارم راس برج
کافه آس: ضلع غربی گذرگاه ورودی
رستوران گردان: ارتفاع ۲۷۶ متری برج
رستوران فرش وی: ضلع غربی گذرگاه ورودی برج
رستوران ویژه در طبقه دهم سازه بالای برج میلاد برای ملاقات ها و پذیرایی های رسمی
کافه ها و رستوران های متعددی در برج میلاد خدمات ارایه می دهند که در اینجا فهرستی از آنها را به شما ارایه می دهیم:
رستوران سنتی ایوان: در ضلع غربی برج و بر روی تپه های نصر
فودکورت خوراکده: طبقه چهارم تجاری برج
کافه تریا: طبقه چهارم راس برج
کافه آس: ضلع غربی گذرگاه ورودی
رستوران گردان: ارتفاع ۲۷۶ متری برج
رستوران فرش وی: ضلع غربی گذرگاه ورودی برج
رستوران ویژه در طبقه دهم سازه بالای برج میلاد برای ملاقات ها و پذیرایی های رسمی
۳- پارکینگ
به منظور تسهیل و ساماندهی توقف وسایل نقلیه مراجعه کنندگان به مراکز مختلف مجموعه و پیشگیری از تحمیل بار ترافیکی به بزرگراه های اطراف، پارکینگ طبقاتی با زیربنای کلی ۳۰۰۰۰ مترمربع و ۶ دستگاه آسانسور ۸ نفره به منظور سرویس دهی به ۱۰۰۰ خودرو در نظر گرفته شده است.
همچنین در کنار پارکینگ طبقاتی، دو فضای پارکینگ مسطح روباز با فضای محدود برای استفاده بازدیدکنندگان در زمان های اوج مراجعه وجود دارد.
هزینه
بهای استفاده از پارکینگ برای هر خودرو ۳۰۰۰ تومان است.
به منظور تسهیل و ساماندهی توقف وسایل نقلیه مراجعه کنندگان به مراکز مختلف مجموعه و پیشگیری از تحمیل بار ترافیکی به بزرگراه های اطراف، پارکینگ طبقاتی با زیربنای کلی ۳۰۰۰۰ مترمربع و ۶ دستگاه آسانسور ۸ نفره به منظور سرویس دهی به ۱۰۰۰ خودرو در نظر گرفته شده است.
همچنین در کنار پارکینگ طبقاتی، دو فضای پارکینگ مسطح روباز با فضای محدود برای استفاده بازدیدکنندگان در زمان های اوج مراجعه وجود دارد.
هزینه
بهای استفاده از پارکینگ برای هر خودرو ۳۰۰۰ تومان است.
۴- مهمانسرای برج میلاد
مهمانسرای برج میلاد بر فراز تپه غربی سازه قرار گرفته است. مساحت این ساختمان ۶۰۶ متر مربع است و ۱۲ اتاق و ۴۰ تخت دارد. مهمانسرای برج جهت اسکان و پذیرایی مهمانان شهرداری تهران احداث شده است و از مجاور پارکینگ طبقاتی می توان به آن دسترسی پیدا کرد.
مهمانسرای برج میلاد بر فراز تپه غربی سازه قرار گرفته است. مساحت این ساختمان ۶۰۶ متر مربع است و ۱۲ اتاق و ۴۰ تخت دارد. مهمانسرای برج جهت اسکان و پذیرایی مهمانان شهرداری تهران احداث شده است و از مجاور پارکینگ طبقاتی می توان به آن دسترسی پیدا کرد.
۵- مجموعه سایت نمایشگاهی برج میلاد
مجموعه سایت نمایشگاهی برج میلاد در زمینی به مساحت ۱۰۲۰۰مترمربع برای برگزاری نمایشگاه های فرهنگی و اقتصادی و نیز برگزاری جشنوارههای فرهنگی، هنری، مسابقات ورزشی و تفریحات و سرگرمی خانواده، در نظر گرفته شده است. سایت نمایشگاهی برج میلاد با دارا بودن فضایی مسقف و پارکینگ سرپوشیده و روباز و دسترسی آسان از طریق بزرگراههای اصلی شهر یکی از مکان های مناسب برپایی نمایشگاه به شمار می رود. این مجموعه دارای مشخصات زیر است:
در ضلع جنوب شرقی مجموعه در مرکز نمایشگاهی برج میلاد ۳ سالن با مساحت های ۲۳۰۰، ۱۸۰۰ و ۱۷۰۰ مترمربع وجود دارد که دارای فضاهای اداری و سالن های کنفرانسVIP و سیستم های سمعی و بصری ویژه هستند. کلیه امکانات گرمایشی و سرمایشی، روشنایی و رعایت الزامات HSE نیز در آن در نظر گرفته شده است.
مجموعه سایت نمایشگاهی برج میلاد در زمینی به مساحت ۱۰۲۰۰مترمربع برای برگزاری نمایشگاه های فرهنگی و اقتصادی و نیز برگزاری جشنوارههای فرهنگی، هنری، مسابقات ورزشی و تفریحات و سرگرمی خانواده، در نظر گرفته شده است. سایت نمایشگاهی برج میلاد با دارا بودن فضایی مسقف و پارکینگ سرپوشیده و روباز و دسترسی آسان از طریق بزرگراههای اصلی شهر یکی از مکان های مناسب برپایی نمایشگاه به شمار می رود. این مجموعه دارای مشخصات زیر است:
- دارا بودن فضای مسقف به متراژ ۶۹۰۰ مترمربع
- قابلیت غرفه بندی از ۳۸۰۰ مترمربع تا ۴۴۵۰ مترمربع
- جایگاه تماشاچیان با ۴۴۰ صندلی
در ضلع جنوب شرقی مجموعه در مرکز نمایشگاهی برج میلاد ۳ سالن با مساحت های ۲۳۰۰، ۱۸۰۰ و ۱۷۰۰ مترمربع وجود دارد که دارای فضاهای اداری و سالن های کنفرانسVIP و سیستم های سمعی و بصری ویژه هستند. کلیه امکانات گرمایشی و سرمایشی، روشنایی و رعایت الزامات HSE نیز در آن در نظر گرفته شده است.
۶- مرکز همایش های بین المللی برج میلاد
مرکز همایش های بین المللی برج میلاد تهران با برخورداری از امکانات منحصر به فرد و منابع انسانی متخصص و مجرب به منظور برگزاری رویدادهای فرهنگی، هنری و اجتماعی شامل کنفرانس ها، سمینارها، همایش ها، جشنواره ها، کنسرت ها، کارگاه های آموزشی و نمایشگاه ها راه اندازی شده است. این مرکز مجهز به ۱۵ سالن کنفرانس جانبی، فضای نمایشگاهی به مساحت ۶۰۰ مترمربع، استودیوی رادیویی و تلویزیونی و سالن های پذیرایی است و مناسب ترین مکان برگزاری برنامه های علمی فرهنگی و هنری در تهران به شمار می رود.شاخص ترین سالن این مجموعه، سالن حافظ با ظرفیت ۱۶۰۰ نفر در دو طبقه بالکن و همکف است. این سالن مجهز به تجهیزات به روز صوتی و سینمایی، ترجمه همزمان و سیستم تصویربرداری Broadcast است و برای برگزاری کنسرت ها و همایش های بزرگ از آن استفاده می شود.
دیگر سالن های مجموعه عبارتند از :
- سالن کنفرانس ویژه با ظرفیت ۶۰ نفر
- دو سالن ۱۱۰ نفره جهت اجرای کارگاه های آموزشی و پخش فیلم
- ۶ سالن ۶۰ نفره برای استفاده چند منظوره
- سالن سعدی با ظرفیت ۲۰۰ نفر مناسب برای برگزاری جلسات و همایش ها
- سالن رودکی با ظرفیت ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفر (چیدمان میزگرد، کنفرانسی و سینمایی)
- تالارهای پذیرایی شامل تالار فردوسی (طبقه B۱/-۱): با ظرفیت ۱۵ نفر مجهز به ویدیو پروژکشن
- تالار مولوی (طبقه B۱/-۱): ظرفیت ۱۵۰ نفر جهت برگزاری همایش ها و پذیرایی های ویژه دارای سیستم صوتی و ویدیو پروژکشن
- تالار خیام (طبقه MZ): ظرفیت ۸۰۰ نفر جهت پذیرایی میان وعده ناهار و شام
- تالار شهریار (طبقه B۱/-۱): ظرفیت ۴۰ نفر برای پذیرایی های ویژه
- تالار روباز عطار (طبقه B۲/-۲): ظرفیت ۱۰۰ نفر با چشم انداز زیبا
- فضای همکف (ورودی اصلی): ۵۵۰ مترمربع جهت برگزاری نمایشگاه های تخصصی و پذیرایی ۸۰۰ نفر
- مرکز همایش های بین المللی
۷- استودیو
استودیوی برج میلاد ۶۰ مترمربع مساحت دارد. نورپردازی استودیو به طور مرکب و با پروژکتورهای نور سرد و گرم صورت گرفته است و با یک دستگاه کنسول نور ۴۸ خطی می توان آن را کنترل کرد. سه دوربین برودکست، میز تدوین حرفه ای دیجیتال و مانیتورهای LCD حرفه ای در این استودیو دیده می شود و میز میکسر صدا با ۱۶ خط دیجیتال و سیستم کاراکتر ژنراتور برای درج زیرنویس و لوگو نیز در آن تعبیه شده است.
استودیوی برج میلاد ۶۰ مترمربع مساحت دارد. نورپردازی استودیو به طور مرکب و با پروژکتورهای نور سرد و گرم صورت گرفته است و با یک دستگاه کنسول نور ۴۸ خطی می توان آن را کنترل کرد. سه دوربین برودکست، میز تدوین حرفه ای دیجیتال و مانیتورهای LCD حرفه ای در این استودیو دیده می شود و میز میکسر صدا با ۱۶ خط دیجیتال و سیستم کاراکتر ژنراتور برای درج زیرنویس و لوگو نیز در آن تعبیه شده است.
راه دسترسی
دسترسی به برج میلاد از سه راه امکان پذیر است:
برج میلاد از راه های زیر با خودروی شخصی قابل دسترسی و بازدید است :
۱- بزرگراه شیخ فضلالله نوری، ورودی بزرگراه شهید همت، کنارگذار اختصاصی برج میلاد
۲- بزرگراه حکیم غرب، بعد از بزرگراه چمران، ورودی اختصاصی برج میلاد
۳- بزرگراه همت شرق، خروجی بزرگراه شیخ فضلالله نوری جنوب، پل کابلی اختصاصی برج میلاد
دسترسی با وسایل نقلیه عمومی
یکی از نقاط ضعف این برج دسترسی سخت آن با وسایل نقلیه عمومی است. اگر می خواهید از این طریق خود را به برج برسانید باید اتوبوس ها و تاکسی هایی را انتخاب کنید که از بزرگراه همت و مقابل بیمارستان میلاد می گذرند. پس از پیاده شدن با سرویس هایی برخورد می کنید که شما را به بیمارستان و گیت ورودی برج میلاد می رسانند. سپس حدود ۳۰۰ متر پیاده روی در مسیری شیب دار و بدون سایه پیش رو دارید و پس از آن به برج می رسید.
دسترسی به برج میلاد از سه راه امکان پذیر است:
برج میلاد از راه های زیر با خودروی شخصی قابل دسترسی و بازدید است :
۱- بزرگراه شیخ فضلالله نوری، ورودی بزرگراه شهید همت، کنارگذار اختصاصی برج میلاد
۲- بزرگراه حکیم غرب، بعد از بزرگراه چمران، ورودی اختصاصی برج میلاد
۳- بزرگراه همت شرق، خروجی بزرگراه شیخ فضلالله نوری جنوب، پل کابلی اختصاصی برج میلاد
دسترسی با وسایل نقلیه عمومی
یکی از نقاط ضعف این برج دسترسی سخت آن با وسایل نقلیه عمومی است. اگر می خواهید از این طریق خود را به برج برسانید باید اتوبوس ها و تاکسی هایی را انتخاب کنید که از بزرگراه همت و مقابل بیمارستان میلاد می گذرند. پس از پیاده شدن با سرویس هایی برخورد می کنید که شما را به بیمارستان و گیت ورودی برج میلاد می رسانند. سپس حدود ۳۰۰ متر پیاده روی در مسیری شیب دار و بدون سایه پیش رو دارید و پس از آن به برج می رسید.
اطلاعات بازدید
ساعات کار: شش ماه اول سال از ساعت ۱۰:۰۰ تا ۲۱:۱۵ و در شش ماه دوم سال از ۰۹:۰۰ تا ۲۰:۱۵
نکته: این ساعت کار برای ورود به ساختمان برج تعریف شده است اما در زمان اجرای برنامه ها تا نیمه های شب می توانید در محوطه حضور داشته باشید.
هزینه ها
پارکینگ: به ازای هر ماشین ۳۰۰۰ تومان
هزینه های بازدید برای افراد بالای ۶ سال:
بسته کامل شامل سکوی دید باز و بسته+ گنبد آسمان + موزه شهرداری + موزه مشاهیر : ۳۵۰۰۰ تومان
بسته بازدید از سکوی دید باز: ۱۲۰۰۰ تومان
بلیت ورودی کافه تریا: ۵۰۰۰ تومان
بلیت لیزریوم: ۸۰۰۰ تومان
ورودی پینت بال با رزرو قبلی: ۲۰۰۰۰ تومان
بلیت دلفیناریوم: ۵۰۰۰۰ تومان
هزینه های رستوران گردان
بوفه صبحانه: روزهای پنجشنبه و جمعه و تعطیل از ساعت ۰۷:۳۰ تا ۱۰:۳۰ به قیمت ۶۰۰۰۰ تومان
ناهار به صورت انتخابی (آلاکارد): همه روزه به جز روزهای جمعه و تعطیل از ساعت ۱۲:۳۰ الی ۱۵:۳۰ به قیمت ۱۰۸۰۰۰ تومان
بوفه ناهار : روزهای جمعه و تعطیل به قیمت ۱۵۸۰۰۰ تومان
بوفه شام: همه روزه از ساعت ۲۰:۰۰ تا ۲۳:۰۰ به قیمت ۱۵۸۰۰۰ تومان
ساعات کار: شش ماه اول سال از ساعت ۱۰:۰۰ تا ۲۱:۱۵ و در شش ماه دوم سال از ۰۹:۰۰ تا ۲۰:۱۵
نکته: این ساعت کار برای ورود به ساختمان برج تعریف شده است اما در زمان اجرای برنامه ها تا نیمه های شب می توانید در محوطه حضور داشته باشید.
هزینه ها
پارکینگ: به ازای هر ماشین ۳۰۰۰ تومان
هزینه های بازدید برای افراد بالای ۶ سال:
بسته کامل شامل سکوی دید باز و بسته+ گنبد آسمان + موزه شهرداری + موزه مشاهیر : ۳۵۰۰۰ تومان
بسته بازدید از سکوی دید باز: ۱۲۰۰۰ تومان
بلیت ورودی کافه تریا: ۵۰۰۰ تومان
بلیت لیزریوم: ۸۰۰۰ تومان
ورودی پینت بال با رزرو قبلی: ۲۰۰۰۰ تومان
بلیت دلفیناریوم: ۵۰۰۰۰ تومان
هزینه های رستوران گردان
بوفه صبحانه: روزهای پنجشنبه و جمعه و تعطیل از ساعت ۰۷:۳۰ تا ۱۰:۳۰ به قیمت ۶۰۰۰۰ تومان
ناهار به صورت انتخابی (آلاکارد): همه روزه به جز روزهای جمعه و تعطیل از ساعت ۱۲:۳۰ الی ۱۵:۳۰ به قیمت ۱۰۸۰۰۰ تومان
بوفه ناهار : روزهای جمعه و تعطیل به قیمت ۱۵۸۰۰۰ تومان
بوفه شام: همه روزه از ساعت ۲۰:۰۰ تا ۲۳:۰۰ به قیمت ۱۵۸۰۰۰ تومان
نکات بازدید از برج میلاد تهران
با توجه به سرعت بالای آسانسور امکان بازدید برای خانم های باردار و افراد دارای ترس از ارتفاع میسر نیست.
سکوی دید باز در شرایط جوی نامساعد بسته است.
پس از صدور بلیت امکان تعویض و یا کنسل کردن آن وجود ندارد.
کودکان زیر ۶ سال نیازی به تهیه بلیت ندارند.
بلیت برج میلاد صرفا در تاریخ و ساعت انتخاب شده اعتبار دارد.
برای تهیه بلیت به صورت آنلاین به این لینک بروید.
اگر بلیت را به صورت اینترنتی خریدید با بلیت پرینت گرفته شده به گیت های پذیرش واقع در لابی برج مراجعه کنید.
ورود و پذیرش بازدیدکنندگان از طبقه همکف صورت می گیرد.
منبع : https://www.karnaval.ir/blog/introduction-milad-tower-tehran-architecture-construction
با توجه به سرعت بالای آسانسور امکان بازدید برای خانم های باردار و افراد دارای ترس از ارتفاع میسر نیست.
سکوی دید باز در شرایط جوی نامساعد بسته است.
پس از صدور بلیت امکان تعویض و یا کنسل کردن آن وجود ندارد.
کودکان زیر ۶ سال نیازی به تهیه بلیت ندارند.
بلیت برج میلاد صرفا در تاریخ و ساعت انتخاب شده اعتبار دارد.
برای تهیه بلیت به صورت آنلاین به این لینک بروید.
اگر بلیت را به صورت اینترنتی خریدید با بلیت پرینت گرفته شده به گیت های پذیرش واقع در لابی برج مراجعه کنید.
ورود و پذیرش بازدیدکنندگان از طبقه همکف صورت می گیرد.
منبع : https://www.karnaval.ir/blog/introduction-milad-tower-tehran-architecture-construction